środa, 26 stycznia 2011

Muay Thai

Autorem artykułu jest Damian Sosnowski



Muay Thai to sport czasów współczesnych, swoją historią i charakterem porywa serca wielu ludzi. W artykule zamieszczę parę informacji na temat historii oraz charakterrystki tego sportu.

Krótki opis historii muay thai-Muay thai jest to narodowa sztuka walki oraz narodowy sport tajlandii,formułą walki muay thai jest tylko i wyłącznie full-contact, tłumacząc w uproszczeniu gdzie ciosy zadaje się pełną siłą.Powstanie oraz rozwój tej sztuki walki datuje sie gdzies na około 1257-1377 rok (okres był ten inaczej znany jako Sukhothai).
Kolejny ważny okres w rozwoju muay thai przypada za panowania króla Pha Chao Sua, który jako entuzjasta tej sztuki walki często brał udział w turniejach swoiście ja promując (min wydając dekret nakazujący propagowanie treningów muay thai).

Do dzisiejszych czasów wiele z tradycji przetrwało np: waikhru czyli tradycyjny taniec przed walką.Obecnie muay thai jako ringowy styl walki
jest tak popularny w tajlandii że transmisje z walk pokazywane sa na najważniejszych kanałach tv, wokół czołowych zawodników panuje swoisty "kult" często podnoszących ich do roli bohaterów. Należy też zaznaczyć że część zysków z rozgrywanych walk zostają przeznaczone na cele dobroczynne (zapoczątkowane od 1935 roku, także by wspomóc armie tajlandzką). Tak oto pokrótce przedstawia się historia fascynującego sportu oraz stylu walki jakim jest muay thai.

Charakterystyka techniczna Muay thai:
Jedną z głownych cech tajskiego boksu jest stosowanie uderzeń łokciami oraz kolanami,jest to wyróżnienie na tle innych ringowych stylów walki, gdzie tylko Muay thai postawia na taka forme walki.
W walkach zawodowych korpus kolana oraz łokcie nie są ochraniane odwrotnie do walk oraz treningów amatorskich gdzie stosowane są ochraniacze.
Jednym z głównych ataków w boksie tajskim są niskie kopnięcia (z ang.lowkick)na udo.Na ten rodzaj ataku należy zwrócić szczegolną uwagę,występuje tu mnogość wariantów ataku(nawet kopnięcia "wymuszające" obrót całego zawodnika),gdzie ataki dokonuje się goleniem rzadziej stopą.

Drugim bardzo ważnym elementem Muay thai jest tzw. klincz czyli inaczej pozycja stosowana do walki w zwarciu, jako przykład można podać bokserską gardę tyle że w Muay thai ręce są ustawione szerzej niż w boksie to tyle podobieństwa do boksu. W klinczu dozwolone jest przechwytywanie kopnięć przeciwników obalania oraz nawet podcięcia. Należy dodać że w Muay thai nie stosuje się rzutów, duszeń oraz dżwigni (głowne elementy walki parterowej)za to kładzie się wiekszy nacisk na techniki nożne.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dieta a MMA

Autorem artykułu jest agresor



Jeśli uprawiasz, lub w najbliższym czasie chciałbyś zacząć uprawiać MMA, powinieneś wiedzieć kilka ważnych rzeczy na temat odżywiania się. Dieta zawodników Mieszanych Sztuk Walki, nie musi być tak rygorystyczna , jak ta stosowana przez kulturystów, jednak o pewnych zasadach należy zawsze pamiętać.

Uprawianie takiego sportu jak MMA jest olbrzymim wysiłkiem fizyczny dla organizmu. W czasie takiego rodzaju treningu, w ludzkim ciele przeważają procesy beztlenowe. Oznacza to, że głównym źródłem energii dla twoich mięśni są wtedy zasoby glikogenu i fosforanu kreatyny. Trzeba koniecznie zadbać o odpowiednią ilość pełnowartościowego białka i o odpowiednią podaż węglowodanów. Każdy posiłek, powinien więc składać się z pełnowartościowego źródła białka(mięso, nabiał, ryby itp.) oraz z odpowiedniej ilości cukrów złożonych(ryż, kasza, makarony). Jeśli masz problemy z przygotowywaniem posiłków polecam zastępować je odżywkami białkowymi i białkowo-węglowodanowymi. Pamiętaj jednak, że żadna odżywka nie zastąpi prawdziwego posiłku.

Konieczne jest dostarczenie wszystkich niezbędnych witamin. Jeśli zadbasz o odpowiednią ilość warzyw w diecie i uzupełnisz je sprawdzonym suplementem możesz być prawie pewien, że twój organizm będzie odpowiednio odporny. To bardzo ważny aspekt, ponieważ niedobory witamin i minerałów mogą powodować dużą podatność na choroby, a im częściej będziesz chory tym częściej będziesz zmuszony opuszczać treningi. Najlepszym sposobem jest dodawanie okazałej porcji warzyw do każdego z posiłków. Owoce też mają dużo witamin, dlatego możesz raz dziennie(najlepiej w porze śniadaniowej) zastąpić warzywo jakimś owocem.

W takim sporcie jak MMA, wiele zależy od aktualnej wagi. Większość zawodników decyduje się jednak na obniżenie wagi niż na jej zwiększenie. Odpowiednia dieta bardzo ułatwia manipulowanie wagą. Mając rozpisane swoje posiłki i wiedząc mniej więcej ile zjada się dziennie kalorii, łatwo ocenić ile trzeba dodać lub odjąć jedzenia aby odpowiednio „zmieścić" się w limicie wagowym. Dodatkowym atutem jest możliwość poznawania własnego organizmu. Jak reaguje na konkretne rozkłady mikroskładników, na pory posiłków lub ich rodzaje.

MMA jest bardzo wymagającym sportem. Potrzeba do tego nie tylko wielkiej odwagi i sprawności, ale przede wszystkim umiejętnego wyciągania wniosków. Dieta jest czymś, co pomaga nie tylko w odpowiednio ciężkim treningu. Oprócz tego pozawala doskonalić siłę woli i zdolność do walki ze swoimi słabościami. W tym wszystkim nie można także zapominać, że zawodnik sportów walki nie jest kulturystą i czasami mała odstępstwo od diety jest czymś wręcz koniecznym.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Inicjacja początkującego boksera

Autorem artykułu jest Paweł Wilk



Tajscy bokserzy są skłonni wierzyć w magiczne zaklęcia, a okultyzm uważa się za takie sztuczki, które mogą powstrzymać przeciwnika. Staję się on wtedy zbyt zbity z tropu by walczyć. Wojownicy wiedzieli, że pójście tak daleko, aż do recytacji zaklęć szczególnie na cmentarzach, wywoła niezbędne efekty.

Generalnie amatorzy tajskiego boksu wprowadzają się do obozu przez inicjację. Dniem do tego wybieranym jest zwykle czwartek (uważany za dzień boskiej sztuki i umiejętności). Uczniowie przynoszą kwiaty, patyki, świece, ręczniki i pojemnik z wodą do domu nauczyciela. On może także przynieść 6 części białego bawełnianego ubrania. Od ilości uczniów zależy kto będzie poddany inicjacji. Przygotowywana jest mała uczta z wieprzowiną, kaczką, kurczakiem i innym jedzeniem oraz owocami.

Kiedy rytuał zaczyna się nauczyciel podnosi którąkolwiek z rękawic lub bawełniany święty wieniec laurowy i podnosi je ponad głowę ucznia, wtedy uczeń, który jest inicjowany kłania się nauczycielowi trzy razy i wystawia swoją ręką by była trzymana przez nauczyciela podczas trzymania rękawic albo wieńca laurowego. Oboje muszą trzymać przedmioty podczas, gdy nauczyciel rozpoczyna inicjację błogosławieństwem wiedzy:

“Buddhang Prasit Dhammang Prasit Sangkang Prasit, Narayana is Chao Prasit Pawantute”

Co znaczy: Jedyny, który nadaje wiedzę.

Kiedy nauczyciel wypuszcza ręce ucznia, trzyma przedmioty nad jego głową by okazać szacunek bogu Rama, któremu uczeń kłania się trzy razy, potem staje naprzeciw nauczyciela i kłania się kolejne trzy razy przed nim. Nauczyciel dokonuje wtedy następującego błogosławieństwa:

„Siddhi Kijang, Siddhi Kammang, Siddhi Techo, Chaiyo Nijang, Chaiya Siddhi Pawantute"

Jeżeli znajduję się tam wieprzowina, kaczka lub inne jedzenie, mistrz bierze nóż i kroi kawałek pożywienia oferując uczniowi, jednocześnie recytując: „Ten przedmiot został dany przez Narayana dla wszystkich jego ulubieńców by mogli oni być potężni i cieszyć się trwałym szczęściem”. Uczeń daje kolejny znak szacunku i zjada kawałek mięsa. W pobliżu zawsze znajduje się duży pojemnik świętej wody i statuetka Buddy, będącego świadkiem ceremonii umiejscowiona na środku. Potem następuje skropienie świętą wodą, a nauczyciel oferuje uczniowi założenie wieńca laurowego ze świętej bawełny i wypowiada następujące zaklęcie:

„Om Sri Siddhi Deja Chana Satru Na, Ma, Pa, Ta Ty mnie widzisz. Twój umysł powinien być mroczny, zmartwiony, pozbawione sensu Namo Buddhaya czyni cię fascynującym, wierzącym że ja jestem Ong Promma Chaiya Siddhi Pawantume.”

---

Więcej na: roznekursy.like.pl


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Prawdziwy sport czy krwawa walka?

Autorem artykułu jest Grzegorz Snarski



Pride Fighting Championships to japońska federacja organizująca walki w formule MMA (Mixed Martial Arts - Mieszane Sztuki Walki). Walka toczy się na ringu o wymiarach 7 na 7 metrów. Turnieje Pride odbywają się głównie w Japonii, ale nie tylko. Uważa się że Pride skupia obecnie najlepszych fighterów ...
Pride Fighting Championships to japońska federacja organizująca walki w formule MMA (Mixed Martial Arts - Mieszane Sztuki Walki). Walka toczy się na ringu o wymiarach 7 na 7 metrów. Turnieje Pride odbywają się głównie w Japonii, ale nie tylko. Uważa się że Pride skupia obecnie najlepszych fighterów świata. Największą konkurencję dla zawodów MMA federacji Pride stanowi amerykańska federacja UFC, której walki odbywają się w tzw. oktagonie czyli ośmiokątnej klatce.

Historia

Pierwsza gala federacji Pride odbyła się 11 paźdiernika 1997 roku w Tokyo. Walczył na niej m.in. słynny Rickson Gracie z najlepszym niegdyś wojownikiem Japonii Nobuhiko Takadą. W swoich początkach jak i poźniej (do roku 2003) Pride często organizowała swoje gale wspólnie z inną japońską federacją sztuk walki K-1. Obie federacje często nawet wymieniały się zawodnikami, a niektóre pojedynki były toczone na specjalnych zasadach (częściowo K-1, częsciowo Pride). Przez pierwsze lata nie było walk o pasy mistrzowskie, a najlepszego zawodnika wyłaniano w cyklach Grand Prix, które zresztą odbywają się także obecnie. Na początku były dwie kategorie wagowe średnia (do 93 kg) i ciężka (powyzej 93 kg). W październiku 2003 roku odbył się pierwszy turniej z cyklu Bushido, w których walczyli głównie zawodnicy wagi lekkiej i pół-średniej.

Po tym jak Pride zaczęło ekspansję na rynku amerykańskim (gala 21.10.2006 w Las Vegas), planuje przerwać gale Bushido. Wynika to z faktu , że ciężko byłoby zorganizować tyle gal na różnych płaszczyznach (Pride w Japoni, w USA i Bushido). Powstanie jedna seria gal w Japonii, gdzie będą walczyć zawodnicy wszystkich klas wagowych. Nazwa „Bushido” zostanie zachowana dla gal organizowanych przez inne kraje - Pride Bushido w Chinach, w Tajlandii, itd. System Grand Prix w danych kategoriach wagowych jest planowany co 4 lata, jak okres olimpijski, więc co roku w innej kategorii. Podczas każdej gali będzie odbywać się obrona tytułu mistrzowskiego w jednej kategorii. W 2007 roku Pride obchodzi swoje 10-lecie, więc planuje rewolucje! Zacznie się od obrony tytuły przez Wanderleia Silvę podczas gali w USA i tam będą walczyć już zawodnicy z 4 kategorii wagowych. Możliwe jest również stworzenie nowych kategorii wagowych, gdyż w innych amerykańskich organizacjach jest ich o dwie więcej.

Polacy w PRIDE FC

Jedyny Polak, który walczył w PRIDE FC to judoka Paweł Nastula. W swej pierwszej walce przegrał z bardzo doświadczonym zawodnikiem BJJ Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą. Swoją drugą walkę Paweł Nastula stoczył podczas gali Pride Shockwave 2005, przegrał z Aleksandrem Emelianenką. Pierwszą wygraną zanotował 1 lipca 2006 roku w swojej trzeciej walce, w której pokonał Edsona Drago. 21 października 2006 r. Nastula przegrał przez dźwignię na staw skokowy z Amerykaninem Joshem Barnettem w drugiej rundzie pojedynku w Las Vegas.

Reguły

Walki w PRIDE FC toczone są w systemie:

* pierwsza runda 10 minut
* druga i trzecia po 5 minut
* pomiędzy rundami są 2-minutowe przerwy

W Pride Bushido - rodzaju rywalizacji, gdzie walczą przeważnie mniej znani zawodnicy (choć niekoniecznie) są tylko dwie rundy:

* jedna 10 minut
* druga 5 minut


W Pride są obecnie 4 kategorie wagowe:

-ciężka
-średnia
-półśrednia
-lekka

Organizowane są też Grand Prix wszechwag, gdzie nie ma podziału na kategorie wagowe.

Zakończenie walki

Wygrana następuje przez:

* poddanie się przeciwnika przy dźwigni lub w dowolnym momencie walki
* nokaut - (chwilowa) utrata przytomności przez zawodnika
* nokaut techniczny - niezdolność zawodnika do walki z powodu kontuzji (orzeka o tym lekarz)
* decyzję arbitra np. gdy przewaga jednego z zawodników okazała się zbyt duża
* rzut ręcznika przez sekundanta (też forma poddania się)
* dyskwalifikację przeciwnika - 3 żółte kartki,
* na punkty - punkty przyznawane przez 3 sędziów. Punktowane są: agresywność,

urazy zadane przeciwnikowi, kombinacje ciosów i kontrola na ziemi, różnica wag.

Poza bardzo rzadkimi walkami na specjalnych regułach nie ma możliwości rozstrzygnięcia walki przez remis .

Ostrzeżenie to żółta kartka. 3-krotne ostrzeżenie = dyskwalifikacja zawodnika (przegrana walka). W razie rozstrzygnięcia walki na punkty każda żółta karta oznacza utratę punktów.

Akcje zabronione

* Atakowanie krocza
* Uderzenia łokciami w głowę
* Uderzenia głową
* Atakowanie oczu przeciwnika
* Ciągnięcie za włosy lub uszy
* Gryzienie
* Wkładanie palców do ust, nosa lub uszu
* Kopanie lub uderzanie rękoma w tył głowy przeciwnika i kark
* Dźwignie na małe stawy (dozwolone atakowanie co najmniej 4 palców rąk lub nóg)
* Wyrzucanie przeciwnika poza ring
* Uciekanie poza ring
* Przytrzymywanie się lin ringu
* Kopanie w głowę przeciwnika leżącego twarzą do ziemi
* Stosowanie olejków i innych substancji natłuszczających

Na moim blogu ponizej zamiescilem opisy zawodnikow tej federacji i filmy video ktore przykuja Cie do fotela.

Grzegorz Snarski
---

Pride
All about Your car



Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Aikido

Autorem artykułu jest Tomasz Piechula



Aikido Yoshinkan - wszystko co chciałbyś wiedzieć o tym stylu.
Aikido Yoshinkan ze względu na swój bardziej ofensywny styl zbliżone jest bardziej do Aikijujutsu niż do innych, tzw. łagodnych odmian Aikido. Założycielem Yoshinkan jest Kancho Gozo Shioda, jeden z najznakomitszych uczniów Morihei Ueshiba. Yoshinkan Aikido składa się z około stu pięćdziesięciu podstawowych technik, które w przeróżnych wariacjach tworzą razem około trzech tysięcy technik! Tak jak inne formy Aikido, kładzie się tutaj nacisk przede wszystkim na samoobronę. Yoshinkan jest jedną z podstaw treningu tokijskiej policji od wielu lat. Główny nacisk kładzie się na powtarzanie kilku podstawowych ruchów wykonywanych solo w wersji kata, pozycję stóp oraz bioder. Najbardziej podstawową postawą w aikido Yoshinkan jest tzw. Kamae. Doskonalenie kamae oraz podstawowych ruchów stanowi fundament poprawnego wykonywania bardziej zaawansowanych technik. Kamae i kihon-dosa (podstawowe ruchy) stanowią część integralną rozgrzewki przed właściwym treningiem technik.

Aikido wywodzi się z Bujutsu (drogi wojowników). W swojej ponad 800-letniej historii udowodniło swoją przydatność na wielu polach bitew. Ze względu na swoje możliwości adaptacyjne i modyfikowanie technik styl ten jest coraz bardziej popularny w zachodnim świecie. Swoją popularność zawdzięcza między innymi niewielkiemu naciskowi na użycie siły w przeciwieństwie do innych wschodnich stylów walki (np. Judo lub karate), w których czynnik fizyczny jest niezbędny. Główny nacisk kładzie się na dynamikę, co umożliwia pokonanie przeciwnika przewyższającego nas wzrostem i masą ciała. Trening dynamiki, szybkości i tzw. Timingu umożliwia odpowiednie przeciwstawienie siły przeciwnika jemu samemu.

W Yoshinkan techniki wykonuje się głównie bez użycia broni. Jednakże w celu poszerzenia swoich umiejętności wykonywać można poszczególne techniki przy użyciu bokkena (drewnianej repliki katany, japońskiego miecza), tanbo (krótkiego kija), jo (długiego kija) lub tanto (drewnianego noża).

W Polsce Yoshinkan Aikido rozpropagowane jest głównie w aglomeracji górnośląskiej. Doja na Górnym Śląsku znajdują się obecnie pod patronatem Hanshi Kiyoyuki Terada (9 dan YAF), współtwórcy tego stylu, który już dwukrotnie odwiedził Polskę, 2005 i 2006 roku. Obecnie sekcje (doja) znajdują się w Rudzie Śląskiej, Zabrzu, Gliwicach, Bytomiu, Chorzowie, Tychach, Tarnowskich Górach i Mierzęcicach. Liczne staże z japońskimi mistrzami (np. Shihan Matsuo Masazumi, 7 dan YAF) gromadzą częstokroć ponad setkę studentów na jednej macie.
---

TP


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Capoeira

Autorem artykułu jest Paweł Wilk



Co to takiego capoeira? To jedyne w swoim rodzaju ruchy, rozciągające się od intensywnych kopnięć do ucieczek w ułamku sekundy. Wszystkie razem są esencją płynnej nazwy i formą zabawy.

Istnieje tu tak wiele różnorodnych kombinacji, że potrzeba sporo czasu, aby wszystkie zapamiętać. Dla początkującego może być to nieco przytłaczające, dlatego ważna jest wspomniana przeze mnie wcześniej, zabawowa forma tej sztuki walki. Poniżej przedstawię w dużym skrócie zarys szczegółów tego stylu.

W capoeira wyróżnia się podstawowe ruchy bez których trudno wyobrazić sobie tę sztukę walki. Stanowią one fundament i są manewrami wykonywanymi wokół przeciwnika. Zawierają takie ruchy jak ginga czy au.

Główną bronią są nogi, ponieważ większość ataków to kopnięcia. Zwykle stanowią one ofensywny, szybki ruch z użyciem jednej bądź obu nóg. W repertuarze mamy mnóstwo takich uderzeń różniących się pozycją oraz użyciem. Poza tym równie ważne jak ataki są ucieczki, zwane w capoeira esquivas. Te z kolei są istotą unikania ataków innej osoby, a także dostania się do pozycji umożliwiającej wyprowadzenie własnej inicjatywy.

Świetną formą kontrataku wydają się być podcięcia, których jest tu sporo. I chociaż mogą powalić w mgnieniu oka „capoeiristę” na deski, to jednak powinno się ich używać z rozsądkiem i nie w nadmiernych ilościach. Co do rąk natomiast to wiele osób, które słyszały o tym stylu wierzy, że capoeira nie używa takich ataków. W rzeczywistości może to być szeroko otwarte pole do ręcznych popisów. Służyć nam bowiem mogą uderzenia, począwszy od otwartej ręki aż do zaskakujących, niemalże tajskich łokci.

Wiadomo, iż jednym jest czytać o ruchach capoeira czy też je oglądać , innym zaś zacząć się uczyć. Nie jest to łatwa sztuka walki, wymaga nie byle jakiego przygotowania fizycznego, ale jej główna zaleta zamyka się w jednej zasadzie: capoeira jest dla dorosłych i dzieci, ale nie jest dla tych, którzy nie chcą się jej uczyć.

---

Więcej na: roznekursy.like.pl


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

wtorek, 25 stycznia 2011

Kick-boxing

Autorem artykułu jest Mery


Kick-boxing, jak sama nazwa wskazuje jest sportem związanym z kopnięciami i urzedzeniami. Warto dowiedzieć się jak powstała ta ciekawa i orginalna odmiana boksu.


Słowo kick oznacza po angielsku "kopnięcie" lub "kopać", a boxing oznacza "boks". W większości języków stosuje się angielską nazwę "kick-boxing" na określenie ogółu dyscyplin sportowych, w których walczy się głównie za pomocą kopnięć oraz ciosów pięścią. Istnieją jednakże inne sporty walki, które mają cechy kick-boxingu a ich przedstawiciele startują również w turniejach tej dyscypliny, lecz zwykle nie używa się wobec nich nazwy "kick-boxing". We Francji, używa się nazwy boxe pieds-poings ("boks nożno-pięściarski") jako ogólniejszej niż "kick-boxing". Obejmuje więc ona również dyscypliny niewywodzące się z kick-boxingu japońskiego ani z amerykańskiego.

Kick-boxing jest to sport, w którym dozwolone są techniki bokserskie oraz kopnięcia. Większości ludzi ten sport niesłusznie kojarzy z dalekim wschodem. Nie jest to jednak dokładny obraz rzeczywistości. Ograniczenia siły ciosu spowodowały frustracje praktyków karate którzy zaczęli szukać sposobu na urealnienie walki. Młode pokolenie spragnionych wrażeń zawodników doprowadziło do narodzin karate które dopuszczało uderzenia pięściami z pełną siłą oraz kopnięcia aż do nokautu przeciwnika. Na początku takie walki toczyły się na tradycyjnych matach karate. Okazało się jednak, że znacznie lepiej do tego typu walk nadaje się ring bokserski.
Regulamin japońskiej odmiany boksu tajskiego zezwalał na uderzenia pięścią, kolanem, łokciem, kopnięcia oraz rzuty judo. Instruktorzy Karate Kyokushin po zagłębieniu się w tajniki boksu tajskiego opracowali nową sztukę walki która została nazwana kick-boxingiem. Początkowo legalne było używanie ciosów głową oraz rzutów. Zostały one jednak zabronione i w ten sposób ten rodzaj walki przekształcił się w czysto sportowe współzawodnictwo.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org.

MMA w Polsce

Autorem artykułu jest Facebooker

MMA w Polsce

Polska niewątpliwie jest potentatem jeśli chodzi o sztuki walki. Liczne medale zdobyte przez zawodników judo, taekwondo, zapasów czy boksu tylko to potwierdzają.


Ale ostatnim czasu na czoło najbardziej popularnych sportów walki wychodzi Mixed Martial Arts (MMA) - czyli mieszane sztuki walki. W takich krajach jak Japonia czy USA już dawno pod względem popularności wśród widzów MMA wyprzedziły inne sporty walki. Również w Polsce mieszane sztuki walki - MMA stają się coraz bardziej popularne, coraz więcej osób trenuje i coraz więcej aktywnie je ogląda. W dużej mierze stało się tak za sprawą Mariusza Pudzianowskiego, który rozpoczął swoja ringową karierę. Kilka milionów Polaków widziała walkę Pudzianowskiego z Najmanem, która mimo iż do końca nie przypominała formuły mma to spopularyzowała ten sport w Polsce. MMA nie jest, wbrew stereotypowi, mordobiciem bez reguł, w którym ludzie niemal zabijają się w klatkach. MMA to wybrane z innych sztuk walki najlepsze czyli najskuteczniejsze techniki walki. Kompletny zawodnik MMA jest więc dobrze wyszkolony w jiu-jitsu, Kick-boxingu i zapasach. W Polsce nie brakuje dobrych trenerów i klubów w których trenują zawodnicy stanowiący o sile tego sportu. MMA oparta jest na ścisłych regułach, wypadki śmiertelne nie zdarzają się częściej niż przy innych sportach walki, co wynika właśnie z przestrzegania reguł, jak i świetnego wyszkolenia zawodników. Większość walk w mma nie kończy się też nokautem lecz założeniem dźwigni czy duszeniem - technikami znanymi np. z judo czy jiu jitsu. Trening MMA jest także treningiem samoobrony i treningiem ogólnorozwojowym dla naszego ciała, być może warto więc odwiedzić któryś z klubów bądź zapoznać się z treningiem mma na wideo i poznać MMA od środka, nawet jeśli jest się amatorem. Warto już dziś poznać najlepszych polskich zawodników MMA, gdyż wielu z nich już wkrótce zacznie robić dużą karierę na świecie. Można się też spodziewać, że już wkrótce w Polsce transmitowane będą wali MMA z najpopularniejszej formuły mieszanych sztuk walki z USA czyli UFC (walki w klatkach). Przyszłość sportów alki należy więc do MMA.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org.

Mieszane systemy walk

Ta odmiana spotów walki od kilkunastu lat zdobywa rzesze kibiców. Powstały różnego rodzaju formuły i organizacje, które organizują wielkie gale, które wcześniej były zarezerwowane tylko dla walk bokserskich. Formuły UFC, Dream, K-1 stają się co raz bardziej popularne i dostępne dla masowej widowni.

Ostatnimi laty co raz głośniej jest o sportach walki polegających na mieszanych sztukach walki. Najczęściej można usłyszeć nazwę walk na zasadach MMA. Zasady walki MMA polegają na walce rękami i nogami w stójce i parterze, są także dozwolone różnego rodzaju chwyty i dźwignie, które są właśnie używane w parterze. W praktyce oznacza to, że ma ringu mogą sie spotkać zawodnicy specjalizujący się w zupełnie różnych stylach walki.







Przykładowo zawodnik, którego głównym stylem jest judo (Paweł Nastula w Pride), może sie spotkać na ringu z rywalem specjalizującym się w kick-boxingu. To właśnie dzięki konfrontacjom różnych stylów walki, formuły te wzbudzają tyle emocji i powodują tak duże zainteresowanie ludzi. Chyba każdy z nas zastanawiał się jaki byłby rezultat pojedynku np. boksera z karateką. Są też walki odbywające się na zasadach K-1, co prawda jest to organizacja założona w Japonii, ale potocznie mówi się o walkach na zasadach K-1. W K-1 nie ma walki w parterze, chwytów, i walczy się w klasycznych rękawicach bokserskich w przeciwieństwie do MMA. W formule K-1 są dozwolone uderzenia rękoma, nogami i kolanem. Osobiście ten sposób walki odpowiada mi bardziej, gdyż jest bardziej przejrzysty i nie ma, często nudnawego w MMA, "kaczanie" się po macie.



K-1 jest bardziej humanitarne, nie ma tam bicia leżących i często już półprzytomnych zawodników. W pojedynkach na tych zasadach, o wiele częściej występują klasyczni bokserzy, a walki w stójce bywają efektowniejsze, gdyż nie ma ryzyka, ze rywal wykorzysta chwilę nieuwagi i obali swego przeciwnika do parteru. K-1 jest mieszanką klasycznego boksu z walkami o technikach nożnych. Warto dodać, że właśnie w K-1 z powodzeniem występował znany bokser Francois Botha. Oczywiście MMA w pewnych aspektach ma przewagą i wszystko jest kwestia upodobań kibiców co sposobu walki. Można też zauważyć częstą migrację zawodników walczących na zasadach tych dwóch formuł, choć częściej to zawodnicy MMA przechodzą do organizacji K-1, a najbardziej znanymi są Semi Schilt i Alistair Overeem, którzy po sukcesach w organizacjach Pride, Strike Force i UFC (zasady MMA) przeszli do K-1. Jeżeli chodzi o odwrotna migrację to chyba najsłynniejszym zawodnikiem jest Mirko Filipović alias CroCop. Nie zależnie od organizacji (UFC,Strike Force, Dream, K-1).



Sporty mieszanych sztuk walk są bardzo popularne i wykorzystują kryzys boksu zawodowego zdobywając kolejnych kibiców na całym świecie. W ten sposób możemy elektryzować się walkami ludzi niezależnie od stylu jaki Saba reprezentują, a to zawsze będzie budzić wielkie emocje.

--
Stopka

Zapraszam na moją strona: www.legendyboksu.pl

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Muay Thai

MuayThai Pochodzi z Tajlandii (choć nie ma na to jednoznacznych dowodów). Początki muay thai (muay boran) jako stylu walki datuje się gdzieś na około początek XIII wieku.

Muay thai jest stylem gdzie gdzie taniec przed walką (waikhru)odgrywał kluczową rolę (także ta tradycja jest stosowana aż po czasy obecne). Nawet na potrzeby armii włączono do treningu Muay Thai walkę bronią (krabi-krabong)poprzez specjalne owijacze zwane "kaad chuek" które były dodatkowo nabijane szkłem lub żwirem w celu zwiększenia obrażeń.



W 1887 roku został wydany specjalny dekret przez króla nakazujący otwarcie wydziałów wychowania fizycznego na akademiach wojskowych, król jako entuzjasta Muay Thai (także praktykujący) nakazał by w skład zajęć obowiązkowych także były treningi Muay Thai.



W 1921 walki zaczęły być odbywane na swoistych ringach tzn. platformach (często znajdujących się na podwyższeniu) otoczonych linami głownie oddzielało to uczestników od kibiców.



Po roku 1920 zaczęto wycofywać z ringu owijacze (urazy, kontuzje) a także ograniczono paletę brutalniejszych ciosów (kopnięcia w krocze, dźwignie bądź uderzenia głową).



Walki Tajskich bokserów wyznaczono na 5 rund po 3 minuty. Wprowadzono także podział zawodników na kategorie wagowe.



Dzięki temu Muay Thai stał się sportem narodowym Tajlandii popularnym na całym świecie.



W odróżnieniu od zawodowego boksu tajskiego na amatorskich walkach oraz turniejach poszczególne części ciała narażone na ciosy są osłonięte ochraniaczami(ochraniacze łokci, goleni, rękawice,kask na głowę, ochraniacz tułowia, ochraniacz krocza) głównie żeby zapobiec ewentualnym kontuzjom. Punkty przyznawane są za ciosy kolanem pięścią, kopnięcia oraz uderzenia łokciem, żeby otrzymać punkt zawodnik musi wymierzyć 3 dobre ciosy w przeciwnika bez faulu, W przypadku, gdy zawodnik jak i jego przeciwnik posiadają równą liczbę punktów, wtedy oceniany jest ogólny styl walki. Reasumując, walkę można zwyciężyć poprzez nokaut, na punkty, trzykrotne wyliczenie, a także dyskwalifikację przeciwnika (sędzia ma prawo ukarania uczestnika za łamanie zasad bądź niesportowe zachowanie).



Zgodnie z tradycją Muay thai przed pierwszą rundą uczestnicy walki zobowiązani są wykonać taniec rytualny "waikhru" jak nakazuje tradycja.



Ring ma wymiary 6,1 na 6,1 m (lub 7,3 na 7,3 m),



poszczególne walki są sędziowane przez sędzie ringowego któremu dodatkowo pomaga 5 sędziów punktowych,3 jury i przewodniczący komisji sędziowskiej.



Runda w tajskim boksie trwa 3 min a przerwa pomiędzy rundami 1 minutę, głownie walki ustawiane śą na 5 rund choć to nie jest regułą.



Muay Thai to sport czasów współczesnych, warto spróbować w nim sił ponieważ jest dosłownie dla każdego.

--
Stopka


Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Najlepsi bokserzy w historii

Boks, jako dyscyplina sportu, istnieje od końca XIX wieku. I praktycznie od samego początku jej istnienia, pojawili się wybitni pięściarze, którzy swoimi spektakularnymi walkami porywali tłumy.

Niewątpliwie pierwszym takim bokserem był John L. Sullivan. Był pochodzenia Irlandzkiego i walczył pod koniec XIX wieku. Sullivan wprowadził boks na salony, bo jak zaczynał z nim przygodę, bito się bez rękawic, a same walki bokserskie były jeszcze zakazane. Jest uznawany za pierwszego mistrza świata w boksie zawodowym. Gdy umarł, list kondolencyjny przysłał sam prezydent Stanów zjednoczonych, Theodore Roosevelt, który był jego kibicem.


Drugim bardziej wielkim niż popularnym bokserem był Jack Johnson. Walczył na początku XX w., i jako czarnoskóry pięściarz, nie mógł rozwinąć w pełni swoich umiejętności, ponieważ w czasach segregacji rasowej kolor skóry bardzo utrudniał walczenie o tytuły mistrzowskie. Johnson charakteryzował się znakomitymi warunkami fizycznymi i nieprzeciętną siłą. Mimo wspomnianej segregacji rasowej, jako pierwszy przełamał zasadę, zostając pierwszym czarnoskórym mistrzem wagi ciężkiej. Wielu znawców boksu uważa Johnsona za najlepszego boksera pierwszej połowy XX wieku, lecz w owych czasach nie mógł w pełni rozwinąć swoich "skrzydeł".


Trzecim i chyba pierwszym tak popularnym bokserem był Jack Dempsey. W dobie rozwijającej się kinematografii należy do pierwszych gwiazd sportu, które zarabiały krocie i stały się symbolami popkultury. Wyróżniał się dużą charyzmą, co ułatwiło mu stanie się ogólno narodową gwiazdą. W walce był prawdziwym wojownikiem, często wykorzystując swoją siłą ciosu.


Kolejnym, i przez wielu uznanego za najwybitniejszego boksera wszech czasów jest Joe Louis. W wadze ciężkiej panował przez 11 lat, broniąc tytułu 25-krotnie , co do dziś stanowi rekord. On z kolei był pierwszym, tak popularnym i lubianym, czarnoskórym człowiekiem w USA. Przełamał wiele barier i uprzedzeń rasowych, za co później został odznaczony Złotym Medalem Kongresu. Trudno będzie kiedykolwiek pobić jego rekordy.


Poza bokserami walczącymi w królewskiej wadze ciężkiej, trzeba z całą pewnością wymienić legendarnego Sugara Raya Robinsona. Bokser ten jest uważany za najwybitniejszego pięściarza bez podziału na kategorie wagowe. Walczył w latach 1940-1965, staczając w tym okresie bagatela ponad 200 pojedynków. Zdobył tytuły mistrzowskie w wadze półśredniej i średniej, a o mały włos także i w półciężkiej. Sugar Ray Robinson był prawdziwym wirtuozem w sztuce bokserskiej, czarował na ringu lekkością i finezją.


Następną bokserską legendą jest słynny Rocky Marciano, który był inspiracją dla Sylvestra Stallone do nakręcenia filmy "Rocky". Marciano kojarzony jest głównie z tym, że jest jedynym niepokonanym Mistrzem Świata Wagi Ciężkiej, posiadając rekord 49 walk bez porażki. Po za tym charakteryzował się potężnym uderzeniem, jak na niezbyt imponujące warunki fizyczne. Nie pokusił się do powrotu, tak jak to czyniło większośc wielkim pięściarzy - zazwyczaj przegrywając. Marciano odszedł z boksowania z glorii chwały i zginął młodo w katastrofie, a jego legenda jest jedną z najwięszych w sporcie.


Kolejnym pięściarzem, o którym można pisać i pisać jest Muhammad Ali, znany również jako Cassius Clay, powszechnie uznawany za najlepszego boksera w historii. Lata 60 i 70 w boksie należały do niego. Ten charyzmatyczny człowiek wprowadził do boksu magię, której do tej pory nie widziano. Walczył nie tylko z rywalami na ringu, ale i z rasizmem, poglądami ludzi, polityką i rządem. Dla swoich, wielu niewygodnych, poglądów i przekonań, poświęcił 3 lata swojej szczytowej formy. Z powodu odmowy służby wojskowej, odebrano mu licencję bokserską i wytoczono proces. To w jaki sposób walczył, wprawia w zachwyt do dziś, a to co mówił i jak się zachowywał sprawiło że, był i nadal jest jedną z największych sportowych osobowości w historii. Swoimi walkami przepłacił zdrowiem, gdyż od la 80-tych choruje na chorobę Parkinsona. W 2001 r. Michael Mann nakręcił znakomity film biograficzny pt. "Ali" z brawurową rolą Willa Smitha.


Drugim bokserem z poza wagi ciężkiej, i okrzykniętym najlepszym pięściarzem lat 80- tych ubiegłego wieku, jest Sugar Ray Leonard. Ten wybitny bokser był mistrzem w 5 kategoriach wagowych, od wagi półśredniej, aż po półciężką. Pokonał wszystkich najlepszych ówczesnych bokserów takich jak: Marvin Hagler, Roberto Duran i Thomas Hearns. Był często porównywany do Sugara Raya Robinsona. Walczył z gracją i lekkością największych wirtuozów boksu.


Kolejnym pięściarzem wagi ciężkiej, który przeszedł do historii jako najstarszy mistrz w boksie zawodowym jest George Foreman. Ten, niezwykle silny bokser, zdobył tytuł mistrza w dwóch zupełnie innych epokach bokserskich. Po raz pierwszy dokonał tego w 1973 r., za czasów Alego i Fraziera, a po raz drugi 21 lat później w 1994 r., za czasów Tysona i Holyfielda. Ten wyczyn zapewnił mu na stałe miejsce w historii. Jest również jednym z najsilniejszych i najczęściej nokautujących bokserów, w całych dziejach boksu.


Nie wypada też nie wymienić jednego z najbardziej znanych współczesnych czempionów - Mike'a Tysona. Mimo wielu krytyków, trzeba zaznaczyć, że to najmłodszy mistrz wagi ciężkiej(20 lat), a to o czymś świadczy. Jest również ostatnim, tak brutalnie walczącym i kończącym walki spektakularnymi nokautami, bokserem. W swojej szczytowej formie był jak huragan, a jego siłe ciosów nikt nie mógł się przeciwstawić.

Jednym z ostatnich wymienionych tu pięściarzy będzie Roy Jones Jr. Poza tym, że to wielokrotny mistrz świata, to jest to dopiero drugi bokser w historii, który zdobył tytuł mistrza świata w wadze średniej i ciężkiej, i choćby przez to zasługuje na miano tych "największych". Również jego niezwykle efektowny i styl boksowania, sprawia, że jest jednym z najabrdziej ekscytującym pięściarzem wszech czasów.


Ostatnim wymienionym pięściarzem jest ostatni niekwestionowany Mistrz Świata Wagi Ciężkiej - Lennox Lewis. Nie co niedoceniany w okresie kiedy walczył, stał się teraz ostatnim symbolem świetności boksu, który teraz przeżywa kryzys, a głównie waga ciężka. Pokonał on m.in. dwóch innych wielkich pięściarzy; Mika Tysona i Evandera Holyfielda.

Było wielu wybitnych bokserów, którzy nie zostali wymienieni, a z całą pewnością na to zasłużyli, ale gdyby ich wszystkich przedstawić, można by było napisać książkę, dlatego musiałem się ograniczyć do kilku. Bezdyskusyjnie ci bokserzy zaliczają się do tych najwybitniejszych i najbardziej znanych, jacy stąpali po deskach ringu.

--
Stopka

Krzysztof BorowikWięcej na: www.legendyboksu.pl

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Sztuki walki w życiu

Sztuki walki w naszym życiu. Jak karate wpływa na rozwój człowieka. Jaki jest styl życia karateki. Dlaczego karate jest dobrym wyborem na sport dla Twojego dziecka.

Rozwój człowieka to skomplikowana sprawa. Jak zadbać o siebie w każdym wieku?


Gdy jesteśmy młodzi, rodzice dbają o nas rozwój i motywują do rozwoju, później samemu się zaczynamy o to martwić. Sztuki walki to dobry sposób na rozwój człowieka.


Ćwiczenia ruchowe dbają o naszą dobrą postawę, rozwój fizyczny i tłumią agresje.


Ćwicząc karate, uczmy się sztuk walki. Możemy zdobywać kolejne stopnie wtajemniczenia, odzwierciedlone pasami. Gdy byłem mały, ćwiczyłem sporty walki, karate było mi blisko serca ze względu takiego, że grałem dużo w gry komputerowe o karate. Te uderzenia, ciosy i uniki są możliwe do opanowania poprzez ciągły trening.


W akademii Karate w Poznaniu ćwiczyć mogą nawet najmłodsi. Już czterolatkowie mają możliwość nauki sztuk walki. Są to ćwiczenia ruchowe, dzięki którym dzieci nabywają nowych zdolności ruchowych. Sześciolatkowie mają bardziej złożony program nauki, przede wszystkim nabywają umiejętności sportowych, które umożliwiają uprawiania innych sportów jak i profesjonalnego karate. Starsi uczniowie, mogą zdobywać pasy ale i uczestniczyć w zawodach. W akademii karate mamy wielu medalistów.


Karate to nie tylko aktywność ruchowa, to też samoobrona, trenując Karate można czuć się bezpiecznie na ulicy.


Jednak doświadczeni karatecy są właśnie mało agresywni, występują za to na pokazach sztuk walki.


Kto by nie chciał oglądać karateki w kimono, który wykrzykuje japońskie słowa i łamie cegły wpół jednym uderzeniem. W sztukach walki można odkryć swoje fascynacje i jest to sposób na życie.

--
Stopka


Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

poniedziałek, 24 stycznia 2011

Boks - silne emocje, stres i wielka dawka adrenaliny

Autorem artykułu jest Li Li



Sport ma wielu wielbicieli, entuzjastycznych kibiców i zagorzałych fanów. Mecze piłki nożnej, piłki ręcznej, koszykówki czy siatkówki są oglądane przez tysiące widzów. Wśród dyscyplin przyciągających kibiców jest również boks.

Kliczko

Sport ma wielu wielbicieli, entuzjastycznych kibiców i zagorzałych fanów. Mecze piłki nożnej, piłki ręcznej, koszykówki czy siatkówki są oglądane przez tysiące widzów. Wśród dyscyplin przyciągających kibiców jest również boks. Wiadomo, dlaczego tak jest. Sport to w skrócie; silne emocje, stres i wielka dawka adrenaliny.

Boks to sport nieco brutalny i ostry. Nie każdy takie przysłowiowe „lanie po mordzie” lubi. Aczkolwiek ze względów socjologicznych walki bokserskie to ciekawe zjawisko socjologiczne.Walki znanych bokserów przyciągają tłumy kibiców niczym wielkie gwiazdy filmowe.

Naprzykład walka ukraińskiego boksera Witalija Kliczko w Stuttgarcie na początku 2009 roku o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej organizacji WBC.
Ukrainiec w dziewięciu rundach pokonał Kubańczyka Juana Carlosa Gomeza.

Początek pojedynku był dość wyrównany, ale z upływem czasu Ukrainiec zdobywał coraz większą przewagę. W szóstej, siódmej i decydującej o zwycięstwie ósmej rundzie Kliczko po prostu niszczył rywala, który słaniał się na nogach.
Przewaga mistrza świata była już tak wielka, że w dziewiątej rundzie sędzia przerwał pojedynek. To był "krwawy" pojedynek - z łuków brwiowych krew lała się Kubańczykowi, z kolei skórę na głowie rozciął i dość obficie krwawił Kliczko.

Kliczko zdobył pas mistrzowski WBC pokonując 11 października 2008 Nigeryjczyka Samuela Petera. W Berlinie wrócił na ring po czterech latach przerwy. 37-letni Ukrainiec ma w dorobku 37 wygranych pojedynków (36 przez nokaut) i dwie porażki.

Natomiast 35-letni Gomez, były mistrz świata wagi juniorciężkiej, przegrał do tej pory tylko dwa z 46 pojedynków na zawodowym ringu.


Oczywiście, trudno porównywać braci Witalija i Wołodymyra Kliczko, Evandera Holyfielda, Mike’a Tysona czy Andrzeja Gołotę z Robertem de Niro, Johnnym Deppem czy Jackiem Nicholsonem. Niemniej znany bokser przyciąga jak rozpoznawalne, markowe logo. A wydruki wielkoformatowe dobrze mogą to wyeksponować i promować.


I nawet jeśli sporo osób nie potrafiłoby powiedzieć, z kim na przykład walczył Andrzej Gołota, to jednak dużo osób kojarzy i wie, kim jest Andrzej Gołota. I tu widać, jak wielką siłę reklamy mają współczesne media (zwłaszcza telewizja) i na przykład takie formy promocji jak banery czy billboardy.

Do promowania jakiegoś produktu czy usługi druk wielkoformatowy doskonale się nadaje, a takie firmy jak agencja interaktywna czy agencja promocyjna korzystają z takich możliwości.

---

Zobacz także:
- czartery Grecja
- Szczawnica noclegi
- apartamenty Słoneczny Brzeg


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

MMA w Polsce - współcześni gladiatorzy

Autorem artykułu jest Tomasz Waszczykowski



Europa a Polska w szczególnosci jest niewątpliwie potentatem jeśli chodzi o sztuki walki. Liczne medale zdobyte przez zawodników judo, taekwondo, zapasów czy boksu tylko to potwierdzają. Ale ostatnim czasu na czoło najbardziej popularnych sportów walki wychodzi MMA – czyli mieszane sztuki walki.

W takich krajach jak Japonia czy USA już dawno pod względem popularności wśród widzów MMA wyprzedziły inne sporty walki. Również w Polsce mieszane sztuki walki - MMA stają się coraz bardziej popularne, coraz więcej osób trenuje i coraz więcej aktywnie je ogląda. W dużej mierze stało się tak za sprawą Mariusza Pudzianowskiego, który rozpoczął swoja ringową karierę. Kilka milionów Polaków widziała walkę Pudzianowskiego z Najmanem, która mimo iż do końca nie przypominała formuły mma to spopularyzowała ten sport w Polsce

MMA nie jest, wbrew stereotypowi, mordobiciem bez reguł, w którym ludzie niemal zabijają się w klatkach. MMA to wybrane z innych sztuk walki najlepsze czyli najskuteczniejsze techniki walki. Kompletny zawodnik MMA jest więc dobrze wyszkolony w jiu-jitsu, Kick-boxingu i zapasach. W Polsce nie brakuje dobrych trenerów i klubów w których trenują zawodnicy stanowiący o sile tego sportu.

MMA oparta jest na ścisłych regułach, wypadki śmiertelne nie zdarzają się częściej niż przy innych sportach walki, co wynika właśnie z przestrzegania reguł, jak i świetnego wyszkolenia zawodników. Większość walk w mma nie kończy się też nokautem lecz założeniem dźwigni czy duszeniem - technikami znanymi np. z judo czy jiu jitsu.

Trening MMA jest także treningiem samoobrony i treningiem ogólnorozwojowym dla naszego ciała, być może warto więc odwiedzić któryś z klubów bądź zapoznać się z treningiem mma na wideo i poznać MMA od środka, nawet jeśli jest się amatorem.

Warto już dziś poznać najlepszych polskich zawodników MMA, gdyż wielu z nich już wkrótce zacznie robić dużą karierę na świecie. Można się też spodziewać, że już wkrótce w Polsce transmitowane będą walki MMA z najpopularniejszej formuły mieszanych sztuk walki z USA czyli UFC (walki w klatkach).

Przyszłość sportów walki należy więc do MMA.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

kategorie sportów walki

Kulturystyka i sporty walki w dzisiejszym świecie

g-lo 05.08.2010, czytano 232 razy, pobrano kod HTML 3 razy, komentarzy 0.
Sztuki walki ciekawiły od dawien dawna wszystkich facetów. Przywołuje tu starożytne czasy i potyczki gladiatorów po obecne pojedynki bokserskie, a dodatkowo coraz atrakcyjniejsze mieszane sztuki walki - MMA.
W sportach walki Polacy od niepamiętnych czasów osiągali różne sukcesy podobnie na mistrzostwach świata jak i Igrzyskach Olimpijskich.To spowodowało, że dużo osób rozpoczęło czynnie uprawiać te dyscypliny. Tym sposobem jest nam dane stale podziwiać naszych zawodników występujących na stadionach świata. Jak jednak zapoczątkować tą przygodę?, jeśli posiadamy motywację, a nie dysponujemy wiadomościami na ten temat? Najpierw należy zadecydować jaki styl walki chcielibyśmy ćwiczyć.
W wielu miastach w naszym kraju istnieje ogrom placówek, które od podstaw wprowadzą Cię do danego stylu walki. Istotnym i niezbędnym składnikiem będzie nabycie potrzebnych narzędzi istotnych w treningu. Akcesoria do sportów walki będą uzależnione od określonego sportu walki. Dla bokserów będą to przykładowo rękawice, ochronny kask, worek treningowy. Nabywając już sprzęt trzeba skoncentrować się na nasilonym treningu, bowiem tylko z tej racji możemy coś zdobyć.
Trenować możemy podobnie w mieszkaniu jak i w siłowni. Dobór odpowiedniego treningu jest trudny dlatego też trzeba z kimś się skonsultować w tej kwestii np. na forum sportowe. Przede wszystkim kiedy po raz pierwszy kontaktujemy się z daną dyscypliną. Mnóstwo ludzi już rezygnowało w połowie drogi tracąc motywację. Sztuki walki wymagają wielu wyrzeczeń z tej racji są przypisane dla ludzi odpornych z mocną sferą psychiczną i wewnętrzną motywacją, żeby dać radę przeciwnościom, jakie staną na ich drodze.